dag 34 Sarria 80 km 1380 hm

Van km 10 tot 30, zowat het grootste deel van de beklimming, krijgen we het gezelschap van Alfonso. Een kranige 78-jarige die een zaterdagrit maakt op zijne Pinarello, gekregen voor zijn 40-ste verjaardag. Een tijdje rijdt hij naast mij, waarop een kleine versnelling volgt tot bij Kris, gevolgd door een solo-demarrage om korte tijd daarna ons weer op te wachten, waarna dit spel opnieuw kan beginnen en zich een aantal keren herhaalt. “ ... poco frio .... arriba .... my muyer ...muy bien ..... esta carreterra..... un café ...... ah, de Belgica ..... “ waar elk puntje hier staat voor 4 woorden per seconden die ons inmiddels zijn ontgaan, maar Alfonso heeft er van genoten. Een foto bij het afscheid kon niet ontbreken.

We halen de top, eigenlijk waren het er meerdere, zonder Alfonso, en zetten ons Helinoxkes met zicht op de bergen voor een stuk brood en een yoghurt. Gezien het mooie weer wisselen we onze sportschoenen voor Tevas en maar goed ook, want tijdens de afdaling waait het zo hard dat we ei zo na van onze sokken worden geblazen. Dat gebeurt korte tijd nadien dan toch maar dit als gevolg van het adembenemend landschap. Goed dat dit in de afdaling is, want bergop heeft een fietser alle adem nodig die beschikbaar is.

Monica, de uitbaatster van het mini-hostal weet ons bij aankomst te vertellen dat het vandaag de nationale feestdag van Spanje is. Als we dat hadden geweten hadden we een ander kostuum aangetrokken. Waar het Te Deum doorgaat weet ze ons echter niet te vertellen maar dat kan ook aan ons basic Spaans liggen. Van Engels heeft ze nog nooit gehoord.

Vanaf vanacht wordt hier de wind omgezet in regen en dat voor een paar dagen. Of dit wel wetenschappelijk verantwoord is, zullen we morgen weten te vertellen.