dag 33 Villafranca del Bierzo 80 km 1090 hm

We stijgen geleidelijk van 800 naar 1500 m tot aan het Cruz de Ferro, waar Kris haar Asster-steen achterlaat. Zoals het een echte pelgrim past is het volgens de traditie de bedoeling om met die steen zijn/haar zorgen, stukje verleden of alles waar hij/zij zich schuldig over voelt af te schudden en daarna bevrijd aan te komen in Compostela en een nieuw leven te starten...(als dat laatste maar goed komt, denkt Marc).

Toch weer geweldig van na een paar dagen “plat” terug in de bergen te komen. De weg is in “mal estado” wat zoveel betekent als “ideaal voor fietsers”. Want in tegenstelling tot op zoveel plaatsen in Spanje bestaat de “oude” weg hier nog en is die niet rechtgetrokken en verbreed. Smal dus en opgelapt, of niet, asfalt. Gevolg is dat er helemaal geen auto’s rijden en de afdaling tussen de bossen van 1500 naar 600 m een waar genoegen is, net als de beklimming overigens.

De huisjes in de kleine dorpen zijn hier in natuursteen opgetrokken en niet in baksteen zoals de vorige dagen. Ponferrada echter is een stad die ons niet bekoort en waar we gewoon doorrijden.

We strijken neer op de plaza Mayor van Villafranca del Bierzo en doen ons weer te goed aan een prima pelgrimsmenu, met pasta want morgen staat er nog een bergske op het menu....